– Qürbətdə deyiləm. Başqa yerlərlə müqayisədə özümü daha rahat hiss etdiyim, tarixini, ədəbiyyatını kifayət qədər bildiyim, insanlarının həyat tərzinə, həyata baxışlarına, üstün və çatışmayan cəhətlərinə bələd olduğum bir yerdəyəm. Həyat isə adi qaydada keçir. Oxuyuram, mövzum olanda yazıram, sənədli və bədii filmlərə baxıram, səhər və axşam piyada gəzirəm, yemək bişirirəm, çoxlu meyvə yeyirəm, sərgilərə, teatr tamaşalarına gedirəm. Çalışıram emosiyasız günüm olmasın. Emosiya olmayanda həmin günün boş keçdiyini hesab edirəm. Bir dəstə küçə iti ilə dostlaşmışam. Əsasən, onlarla oturub-dururam. İtləri müşahidə etmək maraqlıdı. Etibarlarını, sevgilərini qazanmaq isə olduqca gözəl hisslərdi. Hazırda iki kitabım nəşrə hazırdır. Biri məqalələrdən, o birisi isə hekayələrdən ibarət kitabdı. Məndən asılı olmayan problem səbəbindən nəşrləri gecikir. Əgər problem həll olunsa, çox güman, 2018 – ci ilin əvvəlində kitablar nəşr olunacaq. Ədəbi mühitimiz isə buradan solğun görünür.

– Azərbaycanla müqayisədə kifayət qədər yaxşıdır.

– Artıq tənqiddən, demək olar ki, uzaqlaşmışam. Bu sualların indiki halıma, fəaliyyətimə o qədər də aidiyyatı yoxdur. Zamanında müxtəlif mövzular haqqında doğru hesab etdiyim fikirlərimi, düşüncələrimi yazmışam. Yazılarımdan ibarət dörd kitab nəşr olunub. Hələ nə qədər yazılar itib-batıb. Amma buna heç təssüflənmirəm. Onlar elə itib-batmalı yazılar idi. İndi ancaq maksimum on beş-iyirmi yazımın altına ürəklə imzamı qoya bilərəm. Qalanlarını alınmamış, kal yazılar kimi görürəm.

– Çox güman, “Gecikmiş hekayələr” kitabını oxumamısan. Ona görə belə çiy sual verirsən. Həmin kitabda Azerbaycan tarixinin müxtəlif dövrlərinə aid yazdığım hekayələr toplanıb. Hekayələr mövzusuna, üslubuna görə bir-birlərindən çox fərqlənir. “İşıqlı ferma” da “gecikmiş hekayələr kitabındakı hekayələrdən biridir.

– Fərqanə adının kiçik bir tarixçəsi var. Telefonuma zəng gəldi. Fərqanə adında bir xanım idi. Çox nəzakətlə məni verilişə dəvət etdi. Verilişə getməyə həvəsim yox idi. İmtina etdim. Amma imtina etmək mənim üçün asan olmadı. Çünki verilişində iştirak etməyimi çox-çox nəzakətlə xahiş edirdi. Ona dedim ki, söz verirəm, sizin bu yaxşılığınızın əvəzini başqa cür çıxacam. Beləliklə, hekayənin adını Fərqanə qoydum.

– Bu haqda “Kölə edilmiş ağıl” adlı yazıda yazmışdım. Yox, ironiya etmirdim, həqiqətən, belə fikirləşirəm. Adi bir mövzuda çox sadə tərzdə yazdığım yazılardan adamlar tamam başqa mənalar çıxarırlar.

– Peter Paul Rubens adlı adamdan xəbərim yoxdur. Tanımıram. Nəzərdə tutduğun tablonu tapıb baxacam. Mənə də maraqlıdı.

– Nəsrdən söhbət gedirsə, müasir Azərbaycan ədəbiyyatı mənlə başlayır.

– Bu suala cavabım yoxdu.

– “18,6 cm” romanını, üstəlik, bir neçə hekayəmi.

– Gənc yazıçıların ortaya çıxması, saylarının da hər gün artması yaxşı hadisədir. Lakin gənc yazıçılar mütləq və mütləq alman, ingilis, fransız, ispan, italyan, yapon dillərindən birini, hətta mümkündürsə, ikisini yaxşıca öyrənməlidirlər. Tərcümələrlə məşğul olmalıdırlar. Müxtəlif ölkələrdə keçirilən ədəbiyyat festivallarında, müsabiqələrində mütəmadi iştirak etməlidirlər. Çoxlu oxumalıdırlar. Çoxlu gəzməlidirlər. Ən əsası gənc yazıçılar Azərbaycanlı qızlarla ailə qurmamalıdırlar. Cin sancaqdan qorxan kimi, gənc yazıçılar Azərbaycanlı qızlardan qorxmamalıdırlar. Bunlarsız heç nə etmək mümkün deyil. Birmənalı olaraq belədir.

– Heç bir əsəri tövsiyə etmirəm.